Met stijgende verbazing heb ik gisteren gekeken naar het mediaspektakel over het vliegtuigongeluk in Libië. Honderdnogwat mensen overleden, waarvan naar nu blijkt 70 Nederlanders. Eén heldhaftig jongetje genaamd Ruben heeft het als enige gered. De NOS en RTL hebben beiden hun hele middag-programmering omgegooid om urenlang uit te zenden over dit wereldwijde drama. Vier uur lang beelden vanuit Libië van het vliegtuig, de onderzoekers en het dieptepunt: beelden van de jongen in het ziekenhuis.
De beelden waren onvergetelijk, evenals de reacties. Jan Smit wenst alle betrokkenen veel sterkte, de gedachten van Emsee Denters gaan uit naar de nabestaanden en Henk-Jan Smits houdt het op een ongelofelijke gebeurtenis. De reacties van de BN’ers waren bijna net zo zuur als het ongeluk zelf.
De programmering voor de rest van de avond bestond uit droevige beelden. Veel zenders hadden contact opgenomen met deskundigen over dit onderwerp en terwijl ze met hen in gesprek waren lieten ze voor de zoveelste keer de beelden zien van het vliegtuig dat in duizenden stukjes op een veld verspreid lag. De media kreeg er maar geen genoeg van. Het ging zelfs zo ver dat de ‘vrolijke’ items in bepaalde programma’s, denk bijvoorbeeld aan ‘De TV Draait Door’, afgelast werden omdat het niet respectvol was om op een dag als deze lekker vrolijk te gaan doen.
Als ik in de landbouw had gewerkt had ik met recht kunnen zeggen dat m’n klomp in meer stukjes gebroken was dan het vliegtuig. Dit was één ongeluk waarbij in totaal 70 Nederlanders bij zijn omgekomen. Natuurlijk, elke dode is er één te veel, of het nou een Engelse, een Duitse of een Nederlandse is. Maar om voor één vliegtuigongeluk de hele programmering op de schop te gooien om plaats te maken voor tien uur lang dezelfde beelden terwijl er eigenlijk weinig tot niks duidelijk is, dat gaat me veels te ver. Afgelopen jaar stierven 700 Nederlanders in het verkeer. Waar was hun uitzending?
Dan al die reacties van die BN’ers. Prima dat je meeleeft, maar als er eenmaal 5 gezegd hebben dat ze meeleven dan vind ik dat wel genoeg. Het is bijzonder smakeloos te noemen dat de meeste BN’ers dit enkel zeggen om in een goed daglicht te blijven/komen bij de Nederlandse bevolking. Als je écht met de verongelukten en de nabestaanden mee had geleefd had je je smoel gehouden over het ongeluk, had je er even bij stilgestaan en dan had je weer verder kunnen gaan met je leven, voor zover je dat als Jan Smit zijnde nog hebt. Om over Esmee Denters maar te zwijgen. Die had zeker wat goed te maken na haar abominabele optreden tijdens Koninginnedag op het podium van Radio 538.
Er leken gisteren maar twee mensen te zijn die het écht begrepen. Hugo Borst en Peter van der Vorst. De eerste was tafelheer bij Matthijs van Nieuwkerk en had als reactie dat hij liever overging tot de orde van de dag. ‘Het is tragisch, maar vliegtuigongelukken gebeuren. De waan van de dag regeert, overmorgen denken we er niet meer aan.’ Klopt dit ook? Als kleine, nietsbetekenende test, heb ik aan vijf willekeurige mensen van wie ik wist dat zij destijds erg geschrokken waren door het Milly Boele verhaal, gevraagd of zij me konden vertellen wie Milly Boele nou ook alweer was. Grote verrassing: Maar één van de vijf kon dat. De rest was haar glad vergeten. Hugo, soms ben je een lul, maar nu heb je toch echt 100% gelijk.
Peter van der Vorst vond het verschrikkelijk nieuws, maar reageerde ook op de beelden van het jongetje: ‘Weg met die camera daar!’ En zo hoort het. De media heeft er één groot spektakel van gemaakt waardoor ik een groot gedeelte van de Nederlanders niet meer serieus kan nemen wanneer het gaat om gevoelens. Nederland bestond gisteren uit 16 miljoen moraalridders, uitzonderingen daargelaten. Wees er maar trots op.
