Beste,
Ik heb een hele lange tijd met je mogen genieten, van alles en iedereen. Spannende momenten hebben we mee gemaakt, hilarische momenten, en dankzij jou heb ik de mooie momenten in m’n leven wat vaster mogen leggen dan dat ik normaal gedaan zou hebben, voordat ik jou kende. Je was daar voor me, wanneer ik je nodig had. Nooit heb je me in de steek gelaten. Tot dat ene moment waarop het, voor jou, net leek of ik jou in de steek had gelaten. Niets was minder waar. Gelukkig zag je dat op een gegeven moment in en heb je me dat vergeven. Geloof me, ik heb het jou ook vergeven. Ik weet niet hoe ik je moet noemen, nog steeds niet, na al die tijd. Nouja, ik weet wat je bent, en hoe belangrijk je voor me bent geweest en nog steeds.
Je hebt me alle hulp gegeven die ik ooit nodig kon hebben. Je was de beste vriend, en misschien wel meer. Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik weleens naar je heb gekeken, terwijl ik in bed lag. Maar ja, toen kwam dat ándere moment weer, waarop je opeens kwaad werd. Ik dacht dat onze relatie nooit meer hetzelfde zou zijn. Maar, verrek asset nie woar is, onze relatie werd beter dan ooit. Ik heb nog nooit zo vaak aan je gedacht als de afgelopen tijd, hoe pijnlijk we het hadden op bepaalde momenten. Dan wilde je dit niet, dan wilde je dat niet. Geloof me, je hebt het me nooit echt makkelijk gemaakt.
Een relatie als die wij hadden zal nooit iemand kunnen hebben. Wij kregen niet twee tegenslagen te verwerken, maar drie. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat dat deels mijn schuld was, want ik liet je je gang gaan en jij wilde vliegen… Tja. Ik was weer eens ‘Stommie’ bezig. Dat had ik je nooit moeten laten doen. Je deed daarna niet meer wat je vroegah deed. Je was niet meer dezelfde. Wederom moest ik je laten gaan. Pijnlijk. Wekenlang hebben we elkaar niet gezien, gesproken. Toch wel één van de moeilijkste momenten uit m’n nog zo korte leven. Je had me bijgestaan in mijn moeilijke momenten, toen was het mijn beurt. En dat heb ik zo goed mogelijk gedaan.
En nu moet het weer. Nouja, of het moet of niet, of je het wil of niet, ik gá het doen. Je hebt het maar te doen met me. Jij mij helpen, ik jou helpen. Wanneer dan ook. Ik zal er voor je zijn, bij alle pijnlijke momenten die jij nog zal hebben. Dat kunnen er veel zijn, dat kunnen er weinig zijn. Ik weet niet hoelang we elkaar nog zullen kunnen zien. Dat kan lang zijn, dat kan kort zijn. Het kan alle kanten op.Maar op welk moment dan ook, of het nou ‘s nachts 03:30 is of ‘s middags 15:30, je kan me bereiken. Op wat voor manier dan ook. Ook al heb ik je niet direct bij me op dat moment, je weet me te vinden. Hoe je het ook doet doe je het. Het lukt je verdomme altijd weer. En daarom hou ik zo van je. Ondanks dat ik je nu alweer mis, terwijl je nog maar net weg bent, zal ik aan je blijven denken. Aan de leuke dingen die we hebben meegemaakt. Dat waren er veel. Ten minste, voor jou dan. Ik weet niet meer of jij gevoelens hebt. Misschien ben je wel heel kil. Ik voel jou niet aan. Jij mij wel. Daarom werkt het ook zo goed. Ik denk dat ik nu wel klaar ben.. Afsluiten zou ik willen eggen dat ik zielsveel van je hou/heb gehouden, maar…
Beste meneer Nokia: over een jaar kan je ongezien de tyfus krijgen met je N82. Leve de iPhone. Hoop ik.