Deze zit vol ergernissen dus als je daar niet op gekleed bent raad ik je vooral aan niet verder te lezen. Toch lief van mezelf dat ik een waarschuwing geef. Maar achja, boeie, je pageview heb ik toch al binnen.

Dus. Vandaag een nieuwe headset gehaald. De Trust HS-2900. Ik moest wel, want de microfoon van m’n ‘vorige’ was zo cracky dat alleen Skype nog een beetje goed ging en de ruis voldoende weghaalde om niet als een automobilist in een cabriote klinken, die met 150 km/u over de A2 raast. Dus. Dixons had (zoals vanouds) weer geen moer, waarna mijn avontuur zich voortzet bij de Kijkshop. Waarom de Kijkshop? Dat is naast de Dixons de enige winkel in een wijde omtrek van 10 kilometer die headsets verkoopt, helaas. Maar goed.

Het begon al geweldig omdat die choleradingen in de vitrine liggen, waardoor je niet kan zien welke USB is en welke gewone 3.5mm jacks heeft. Iedere boerenlul weet dat 3.5mm jacks > USb, dus dat is wel een eigenschap waar je achter wil komen voordat je zo’n takkehoereding koopt. Aangezien de prijs van die dingen vaak genoeg nog boven de 20 euro uitkomt als je een beetje een goede wil, maak je het liefst geen fout. De dekselse dodo achter de toonbank mag alleen geen apparatuur uit de vitrines halen (SINDS WANNEER NIET?!) en doet dat dus ook niet, hoe pissig lief ik ‘m ook aankijk. Toonbankpipo loopt weg, maar ik ben vastberaden dus van een paar dingen zoek ik opo op m’n mobiel of ‘t USB is of niet. Bij de eerste (en in mijn ogen moiste) was het al raak; 3.5mm jacks voor geluid en microfoon! FAPFAPFAP. Nadeel? Microfoon zat er los bij en moet je zelf in een plugje kwakken in de headset. …Euh, oke. Zal wel. Het werd de Trust HS-2900 (ONTHOUD DAT TYPE IN GODSNAAM, en zet ‘m desnoods op je blacklist) . Eenmaal thuisgekomen eerst even bijkomen van het lange avontuur eerst even wat te zuipen gepakt, even uitgerust (dat moest ook wel, er stond een … nogal vervelende man voor me in de rij) en toen ik weer wat minder lui was (lees: uurtje of vier later) toch maar de PC uit de kast getrokken waarbij de stroomdraad er ook nog uitviel. Vorige headset eruit, volgende headset erin. So far so good. MAar toen kwam daar het in elkaar zetten van de headset. Letterlijk. Het leek wel een fucking IKEA-bouwpakket. Wanneer ik een headset koop verwacht ik dat ik die alleen maar hoef aan te sluiten en klaar is kees. Néééé, Trust moet zo nodig weer debiel lopen doen door de microfoon er los bij te geven. Nouja, dat wist ik al, maar het was zo’n ultiem vreemd gezicht.

Enniewee. In elkaar gezet en mijn god wat kwam er een geluid uit dit ding. Op een schaal van 1 tot 10 zeker een dikke 8. Het vreemde is wel dat m’n ‘vorige’ headset harder geluid produceerde terwijl dat ding veel kleiner was. Maarja, dat kan. Een vrouw van twee meter vijftig hoeft ook niet leuker te zijn dan iemand van één meter zestig. …Sterker nog, elf van de tien keer is het ook andersom.

..Ik raak de draad weer kwijt. Nu komen we bij het gedeelte van de microfoon aansluiten. Ik stop de plug erin. ‘…oh, verrek, dat ging nog goed… Hé… hij zit los… GA ERIN ROTDING..’ Ik voelde me een beetje als een dokter die een baby ter wereld moest brengen maar dat eigenlijk niet wilde en hem er weer terug in probeerde te duwen… Needless to say: mission failed. Toppie. Even andersom proberen… ‘Hé, krijg nou wat, dat werkt wel..’. Het moment dat ik de headset op m’n hoofd zet kom ik erachter dat de microfoon nu áchter m’n hoofd gestationeerd is. En hoewel ik moet toegeven dat de meeste van jullie denken dat ik negen van de tien keer uit m’n nek klets, … erm… wacht, dat doe ik ook. MAAR DAT EVEN GEHEEL TERZIJDE <.<;;  Een microfoon hoort vóór je mond te ‘hangen’ en niet achter je schedel goddomme. Maar goed.Dat werkt dus niet. Oftewel: morgen weer terug naar die baggerwinkel of maar wéér een andere te halen. Nou maar hopen dat het een iets betere is… En ja, ik weet donders goed dat dit niet een blogje is zoals jullie gewend van me zijn maar ik beloof je dat die er zo aankomt, en mocht dat niet binnen een uurtje of twee gebeuren, dan morgenavond wel. Nou blij?