Een jaarlang was Woutertje het Boskaboutertje de grote verlosser voor ons land. Niet Balkenende, niet Wilders, niet Halseman (…sorry, ik houd al op) en al helemaal het gristelijke hoofd Rouvoet niet. Nee, Wouter was ‘the man’. Die man had zóveel goede plannen om de economische crisis tegen te gaan. Wouter Bos was voor eventjes de echtgenoot van alle Nederlanders. Een echtgenoot waar je als liefhebbende vrouw gewoon geen ruzie mee zou kúnnen krijgen. Omdat het zo’n slimme, vredelievende man is. De man die ons allemaal gaat REDDEN.
Even terug naar september 2008. Eén van de grootste dieptepunten van de PvdA in de Neerlandse geschiedenis. Zeventien zetels. Maar toen kwam daar de economische crisis het landje binnengestrompeld. Wouter Bos wilde dat varkentje weleens wassen. Hij vertelde iedereen z’n grote plannen, hoe hij de crisis ging oplossen. En verrek, de PvdA steeg zowaar in de peilingen! Wouter Bos was bijna een jaar lang de bom in ons land. Geen politicus was grappiger dan dat hij was op een gegeven moment. Want, wie herinnert zich niet de his-to-ris-che uitspraak dat hij ‘blij was dat Wesley Sneijder weer eens heeft gescoord’? Wouter Bos kon negen maanden lang alles doen wat ‘ie wilde, als hij de crisis maar aanpakte. …En dat deed ‘ie dan weer nét niet. Niet goed, ten minste. Hij had de plannen. Maar de uitvoering stokte een beetje.
Even een tip. Als je in Nederland een plan hebt dat goed klinkt, heb je de meeste stemmer wel in je vuistje. Als je de plannen dan na een half jaar nog niet in uitvoering hebt gebracht… Dan ben je een prutskut van formaat. In de loop van die negen maanden heeft de Partij van de Afgang zowel stemmers gekregen als verloren. Waar ze negen maanden geleden aan de crisis begonnen met zeventien zetels en Wouter Bos plannetjes had waarmee hij dacht heel NEderland wel even op hem te laten stemmen, is dat toch niet zo gelopen. Negen maanden later heeft hij evenveel stemmers. Zeventien zetels. Aangezien de drama van de crisis nog lang niet voorbij is zal hij wel heel gauw met effectieve plannen moeten komen. En als dat niet lukt… Dan is het echt de Partij van de Afgang, die monenteel hard op weg is naar de (Partij van de) Afgrond.