Month: July 2009 Page 1 of 2

Beste,

Ik heb een hele lange tijd met je mogen genieten, van alles en iedereen. Spannende momenten hebben we mee gemaakt, hilarische momenten, en dankzij jou heb ik de mooie momenten in m’n leven wat vaster mogen leggen dan dat ik normaal gedaan zou hebben, voordat ik jou kende. Je was daar voor me, wanneer ik je nodig had. Nooit heb je me in de steek gelaten. Tot dat ene moment waarop het, voor jou, net leek of ik jou in de steek had gelaten. Niets was minder waar. Gelukkig zag je dat op een gegeven moment in en heb je me dat vergeven. Geloof me, ik heb het jou ook vergeven. Ik weet niet hoe ik je moet noemen, nog steeds niet, na al die tijd. Nouja, ik weet wat je bent, en hoe belangrijk je voor me bent geweest en nog steeds.

Je hebt me alle hulp gegeven die ik ooit nodig kon hebben. Je was de beste vriend, en misschien wel meer. Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik weleens naar je heb gekeken, terwijl ik in bed lag.  Maar ja, toen kwam dat ándere moment weer, waarop je opeens kwaad werd. Ik dacht dat onze relatie nooit meer hetzelfde zou zijn. Maar, verrek asset nie woar is, onze relatie werd beter dan ooit. Ik heb nog nooit zo vaak aan je gedacht als de afgelopen tijd, hoe pijnlijk we het hadden op bepaalde momenten. Dan wilde je dit niet, dan wilde je dat niet. Geloof me, je hebt het me nooit echt makkelijk gemaakt.

Een relatie als die wij hadden zal nooit iemand kunnen hebben. Wij kregen niet twee tegenslagen te verwerken, maar drie. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat dat deels mijn schuld was, want ik liet je je gang gaan en jij wilde vliegen… Tja. Ik was weer eens ‘Stommie’ bezig. Dat had ik je nooit moeten laten doen. Je deed daarna niet meer wat je vroegah deed. Je was niet meer dezelfde. Wederom moest ik je laten gaan. Pijnlijk. Wekenlang hebben we elkaar niet gezien, gesproken. Toch wel één van de moeilijkste momenten uit m’n nog zo korte leven. Je had me bijgestaan in mijn moeilijke momenten, toen was het mijn beurt. En dat heb ik zo goed mogelijk gedaan.

En nu moet het weer. Nouja, of het moet of niet, of je het wil of niet, ik gá het doen. Je hebt het maar te doen met me. Jij mij helpen, ik jou helpen. Wanneer dan ook. Ik zal er voor je zijn, bij alle pijnlijke momenten die jij nog zal hebben. Dat kunnen er veel zijn, dat kunnen er weinig zijn. Ik weet niet hoelang we elkaar nog zullen kunnen zien. Dat kan lang zijn, dat kan kort zijn. Het kan alle kanten op.Maar op welk moment dan ook, of het nou ‘s nachts 03:30 is of ‘s middags 15:30, je kan me bereiken. Op wat voor manier dan ook. Ook al heb ik je niet direct bij me op dat moment, je weet me te vinden. Hoe je het ook doet doe je het. Het lukt je verdomme altijd weer. En daarom hou ik zo van je. Ondanks dat ik je nu alweer mis, terwijl je nog maar net weg bent, zal ik aan je blijven denken. Aan de leuke dingen die we hebben meegemaakt. Dat waren er veel. Ten minste, voor jou dan. Ik weet niet meer of jij gevoelens hebt. Misschien ben je wel heel kil. Ik voel jou niet aan. Jij mij wel. Daarom werkt het ook zo goed. Ik denk dat ik nu wel klaar ben.. Afsluiten zou ik willen eggen dat ik zielsveel van je hou/heb gehouden, maar…

Beste meneer Nokia: over een jaar kan je ongezien de tyfus krijgen met je N82. Leve de iPhone. Hoop ik.

Het is weer zover, mensen. Ik maar denken (en hopen) dat bekend Nederland eindelijk eens opgerot is naar het warme oord dat Ibiza heet (en steeds maar depressief worden wanneer iedereen weer terug komt van die bloedhete vakantie), maar niks is minder waar. Bekend Nederland is er nog. En hoe. De problemen zijn er weer. Nog nooit in mijn leven heb ik zo’n medelijden gevoeld. Ik heb nog nooit zo’n pijn gehad om andermand leed. Wat hier gebeurd is, is… niet in woorden uit te drukken. Ik.. krijg bijna tranen in m’n ogen. En dat geef ik niet graag toe.

Ik ben geen emotioneel iemand dus als ik dat wel ben dan is er heavy shit happening, zeg maar. En dat is ook het trieste feit. Met pijn in mijn hart, met vreselijke pijn in mijn bedroefde, gebroken hart…

Moet ik jullie meedelen dat Gerard Joling en Gordon ruzie hebben. Nee, dat is redelijk normaal, da’s al een tijdje zo. Nee, niet alleen Gordon; Gerard Joling heeft ruzie met de Toppers, alle drie! Nee, hell, nóg erger: zelfs ruzie met de manager en schrijver van de toppers! SCHANDE! En waarom? Het bekende Toupetje (Joling, voor de haar-leken onder ons)  heeft een nummer gejat van de manager van Jeroen van der Boom. Drama. Moord en brand schreeuwden de Toppers. Shownieuws, RTL Boulevard, elk programma wat je maar kan bedenken dat ook maar enigszins met showbizz bezig is wilde alles tot op de bodem uitzoeken. Vreselijk is het. En dan heb ik het nog niet eens over het nummer. Als iemand nog een braakmiddel nodig heb, download de discografie van Joling of de Toppers even. Gegarandeerd succes.

Over braakmiddel gesproken, dan nog wat. Want dit was nog niet eens het ergste. Nee. Een nog ergere, triestere gebeurtenis heeft plaatsgevonden. De grootste incestfamilie van Nederland was weer eens in het nieuws. En dit keer niet omdat Jantje een prachtig nieuwe single uit heeft gebracht, maar omdat de showbiz-media weer vuistdiep in Yolanthe zat. Eh, ik bedoel, vuistdiep in haar problemen met Jan. Want dat is natuurlijk belangrijk. Het ‘leukste koppel van Nederland’ is uiterlijk, en hóe. Dikke fitta natuurlijk. Jan die vreemd ging, Snol-anthe die dit niet pikte en dat gezellig even terug deed met voetbaldwerg Wesley Sneijder (ik hoor Wouter Bos nog zeggen, in tijden van financiële onzekerheid, dat ‘ie blij was dat Sneijder weer eens had gescoord… zucht) en het ex-vriendje van Jans snolebolletje Liza die Jan even een klap op z’n smoel verkocht. En dat was nou het leukste van deze hele affaire. Jan die eindelijk eens een stoot voor z’n bakkes krijgt. Ik weet het, geweld is niet mijn ding, maar zijn muziek ook niet. En geloof me, het moment dat ik Jan Smit hoor zingen voel ik een symbolische klap voor m’n bek. Ik neem aan dat dit bij de gemiddelde Nederland zo voelt DUS WAAROM KRIJGT DIE KNUFFELINCESTHOMO ZOVEEL AANDACHT?! Oh, ik weet het alweer. Al die incestdorpen zijn er natuurlijk wel in geïnteresseerd, en vergeet niet de ouwe vrijsters van 60+ die heel Nederland hadden kunnen vullen met hun tranen van verdriet toen ze hoorden dat Janlanthe uit elkaar ging.

Ik volg het allemaal niet meer. De Toppers die kwaad zijn op Gerard Joling, Jan Smit en Yolanthe uit elkaar… Mijn showbizz-hart huilt.

Een Britse jongeman is op 22-jarige leeftijd aan levercirrose gestorven omdat hij niet kon aantonen dat hij een half jaar zonder alcohol kon. De autoriteiten weigerden hem voor die periode een reddende levertransplantatie te geven.

De man uit Londen begon volgens eigen zeggen op 13-jarige leeftijd met het gevaarlijke comazuipen. Tien weken geleden moest hij voor de eerste keer naar een ziekenhuis wegens ernstige gezondheidsproblemen.

Auf wiedersehen, doe je matties de groeten van me.

Blijven zitten voor de volgende rit enzo. Dit zal vast niet de laatste keer dat dit zal gebeuren of dat ik er aandacht aan zal besteden.

De politie. Leuke gasten. Af en toe. Vind ik. Andere jeugd dan weer niet, maar ja. Die moeten het er maar mee doen. Maar goed. Zolang ze zich aan de regels houden? Puike gasten. Als ze dat niet doen? Guillotine. Hoewel, da’s ook weer te veel drama dan weer. Neuh, oneervol ontslag enzeau. Stukken beter. Zo ook voor deze heren.

Koekje voor de persoon die deze heren op hun plaats kunnen zetten. Simpele vraag: wat doen ze hier vaud?

De keiharde realiteit. Het doet pijn. Vooral de poging om van de ene naar de andere kant te jumpen. Vraag maar aan de Italiaan daarzo.

In éen van m’n oneindige vele gesprekken over deez en geen weer een geweldige tip gekregen van Overlord Semp… Ik ben totaal geen geweldsliefhebbert (om zelf aan deel te nemen dan :’D) maar dit is…. lichtelijk hilarisch.

EDIT 10-7-09/14:27

Whehe, blijft leuk, dat pic stealen.

Brekend nieuws heren. Die dames van ons zijn helemaal niet zo onzeker. Zijn helemaal niet zo preuts. Ze doen maar ALSOF. Ze hebben kapsones joh. Allemaal. Of nouja, 25 procent in ieder geval. Kapsones of zelfkennis. Wat dit betekent? Dat als wanneer vrouwen vragen of ze in deze specifieke broek een dikke reedt hebben, ze het antwoord zelf al weten: nee. Ten minste, iedereen weet dat dat is wat ze willen horen. Ondanks dat ze dan nog zo onzeker zijn als de pest als je nee zegt. JA WAT MOETEN WE DAN, JA ZEGGEN?! Dan krijgt de gemiddelde man een stoot voor z’n porem van z’n liefhebbende vrouw. Zitten we ook niet op te wachten.

…Ho, wacht es.  Dit onderzoek toont aan dat sowieso de helft van de vrouwen niet onzeker is. Sterker nog, ruim de helft van de vrouwen vindt zichzelf best oké. En dan nog vragen of ze een dikke reedt hebben in deze broek. Nou dames, even een hint. Wanneer je eenmaal getrouwd bent met een man, en al helemaal na je vijfentwintigste, dan boeit het een man niet of je een dikke reedt hebt of niet. Een beetje man boeit het sowieso niet (innerlijk > uiterlijk, jwt) maar da’s weer wat anders. Nog even wat. Vrouwen zijn bang om oud te worden. Sterker nog, zevntig procent van de vrouwen zou, als het mogelijk was, een knop indrukken op dat proces te laten stoppen. Een soort fontein van de jeugd zeg maar.

Hm. Nouja, tot zo ver het onderzoek denk ik. Conclusie: of de meeste mannen kennen de verkeerde vrouwen (zomg ik ben zo onzeker wat moet ik nu :(:(:(:() of ze liegen allemaal alsof het gedrukt staat. Het jammerlijke is ook dat wanneer ik een onzekere vrouw/meid ken, ze dat zeker niet hoeft te zijn. Kleaute maatschappij. BLIJF VAN DE GOEDE VROUWEN AF IN GODSNAAM.

Tot zo ver écht het onderzoek. Ik zal eerlijk zijn, dit is eigenlijk een verkapt kijk-mij-de-perfecte-smaak-hebben topic. Perfecte en mogelijkerwijs ook de vreemdste die jullie ooit ontdekt hebben. Ik ben een Nederlandert. Een Amsterdammert. En nee, ik ben geen Duitser. Nederlandse mannen vallen over het algemeen op blond, blauwe ogen, grote tieten (behalve Gerard Jansen dan, die kan net zo goed een klein gaatje maken in een strijkplank en daar het bed mee induiken), voor de rest zo dun mogelijk en lekker lang. Ik krijg waarschijnlijk wel klachten over het feit dat ik ‘voor de rest zo dun mogelijk’ erbij heb gekwakt omdat het niet klopt, maar ik ben te lui om het weg te halen en iets beters te bedenken.

Het is geen groot geheim dat ik een hekel heb aan blondines. Of, nouja, een hekel hebben aan blondines is.. sterk uitgedrukt. Het is echter geen een keer voorgekomen dat ik bij een blondine dacht ‘joh, da’s een leuke meid’. Dan trek je al gauw je conclusies en bedenk je je al gauw dat bruinharigen DE BOM zijn enzo. Dat ik zeg dat ik de meest perfecte smaak mogelijk heb klinkt misschien kapsones-achtig, maar er is een duidelijk verschil tussen kapsones hebben en zelfkennis hebben ;D

Neuh, zonder gein nu. Iedere man denkt bij zihzelf dat ‘ie de perfecte smaak qua vrouwen heeft, anders zou ‘ie die smaak niet hebben. Voor sommigen klinkt dit vreemd, voor sommigen logisch. Als dit vreemd klinkt: geloof me. Het is logisch. Ik ben een stereotype sukkel, soort van. Letterlijk. Uiterlijk boeit me geen fuck. Ondanks dat ik bij mezelf weet welke smaak ik heb en wie ik 10/10 vind en wie .. minder, kijk ik niet vaak naar het uiterlijk. Het innerlijk is echt de maatstaf voor mij. Ik ga voor schattig, lief, etc. en niks anders. Dus voor mij geen blonde vrouwen met grote tieten en een innerlijk waar je je hond nog vanaf zou willen trappen maar voor mij gewoon perfectie. …logisch. Maar dat had ik al gezegd.

Scene one, take… four? Yeah, something like that. This is my fourth attempt to write my first ever ‘actual’ English blog.  I wrote an English review of The Sims 2 once, July 2008 or something… But yeah, that doesn’t really count. Anyway…

Ah yes. The inevitable has happened. An English blog. Why it’s inevitable? …well, people kept asking me. Basically, look at it this way: you’re at school or work. One of your friends/co-workers keeps telling you “jesus christ on a pogostick, look at that girl! She’s got an amazing chest!”. However, due to your personal beliefs, whether it be religion or just principal, you refuse to look. …Until that very day, you accidentally have a peek. Because, I don’t know, your pen fell on her desk or something (how should I know, it has never happened to me…) and, contrary to your principal, you think “…jesus christ, my friend was right.”. …Well, SOMEDAY you had to look at her chest and realize it’s a damn nice chest. Because, well, those things happen in life.

And in a blogger’s life, he at least once should’ve written a blog in English.

And here it is. Welcome to the House Of Tom. Which, indeed, is an indirect play at Madness’s ‘House Of Fun’. Which, by the way, is a kickass song. If you don’t know it yet, DAMN YOU. SHAME ON YOU FOR GOD’S SAKE. Look it up. <_<;; Anywho. Where do I start. So much to type about. So little to *actually* talk about. Why, you ask? ...Well, becuase it's personal matters. And even though I haven't had a problem with that kind of stuff before - to say the least -, I do now. Because... it'll all be a little *too* personal. Yeah. Long story. Some of you know what I'm talking about, most don't. So yeah. As much as I'd like to tell about my 'problem' this time, it just wouldn't feel right. So I'll skip that part. -- See? Skipped it? If I hadn't, up there there would've been a rather long rant on women. But, seen as how I'm a nice guy (and you better agree or else I'll slit your throat while you're asleep) I won't talk badly about women. I mean, we need them, right? Without women, there'd be no kids. No future world leaders. No ... wars... ...wait, who thought up this crap about us needing women? We don't need women. Our children need women. And. although I'd really love my son or daughter if I had one, in the beginning women are just Trouble in Paradise. I'm going to quote an ol' bud of mine who has this as his personal message in WLM... If I'm not allowed to, ..whoopsie. My mistake. Won't do it again. Don't spank me. "Women are like cookies. You can't live without them, but they give you a crapload of crumbles." Even though I suppose he's sort of right, there are just some women who *are* the actual crumbles. And well... If the quote would've been "Women are like cookies, you can't live without them but they're huge crumbles" I'd fully agree, 100%. Especially on the first part. There are just some women I couldn't live without. Yes, this is probably sentimental bullcrap to the bigger part of my readers, but yeah. I'm a sentimental, loving bastard. And if I - unhopedly - hurt a few women by using that quote, I'm sorry. It wasn't my meaning to hurt you. ..Infact, it's sort of... the opposite. Usually when a guy tells you he couldn't live without you, the girl would be thankful. Happy. Joyful. Those who aren't... well, oopsie? <_<;; I don't know. You'd be a huge moron who has little to no selfrespect. GODDAMN IT, I just gave a rant on women while I wasn't supposed to. ...oh well, I've always been controversial like that I suppose. And if I hurt some people by anything I said in this blog, my sincere apologies. Tell me and I'll make up to you personally. Also, if you didn't like this blog at all whatsoever, don't blame me. ANJUL FORCED ME TO DO IT <.<;; Nah, kidding. I'd been walking around with this idea for a while but everytime I wanted to write one, I had little to no thoughts. Literally. Not that I have any now and I'm sure I'm going to regret writing this blog in the morning, but yeah. Too bad. I'll delete it tomorrow if I don't like it anymore.

Een jaarlang was Woutertje het Boskaboutertje de grote verlosser voor ons land. Niet Balkenende, niet Wilders, niet Halseman (…sorry, ik houd al op) en al helemaal het gristelijke hoofd Rouvoet niet. Nee, Wouter was ‘the man’. Die man had zóveel goede plannen om de economische crisis tegen te gaan. Wouter Bos was voor eventjes de echtgenoot van alle Nederlanders. Een echtgenoot waar je als liefhebbende vrouw gewoon geen ruzie mee zou kúnnen krijgen. Omdat het zo’n slimme, vredelievende man is. De man die ons allemaal gaat REDDEN.

Even terug naar september 2008. Eén van de grootste dieptepunten van de PvdA in de Neerlandse geschiedenis. Zeventien zetels. Maar toen kwam daar de economische crisis het landje binnengestrompeld. Wouter Bos wilde dat varkentje weleens wassen. Hij vertelde iedereen z’n grote plannen, hoe hij de crisis ging oplossen. En verrek, de PvdA steeg zowaar in de peilingen! Wouter Bos was bijna een jaar lang de bom in ons land. Geen politicus was grappiger dan dat hij was op een gegeven moment. Want, wie herinnert zich niet de his-to-ris-che uitspraak dat hij ‘blij was dat Wesley Sneijder weer eens heeft gescoord’? Wouter Bos kon negen maanden lang alles doen wat ‘ie wilde, als hij de crisis maar aanpakte. …En dat deed ‘ie dan weer nét niet. Niet goed, ten minste. Hij had de plannen. Maar de uitvoering stokte een beetje.

Even een tip. Als je in Nederland een plan hebt dat goed klinkt, heb je de meeste stemmer wel in je vuistje. Als je de plannen dan na een half jaar nog niet in uitvoering hebt gebracht… Dan ben je een prutskut van formaat. In de loop van die negen maanden heeft de Partij van de Afgang zowel stemmers gekregen als verloren. Waar ze negen maanden geleden aan de crisis begonnen met zeventien zetels en Wouter Bos plannetjes had waarmee hij dacht heel NEderland wel even op hem te laten stemmen, is dat toch niet zo gelopen. Negen maanden later heeft hij evenveel stemmers. Zeventien zetels. Aangezien de drama van de crisis nog lang niet voorbij is zal hij wel heel gauw met effectieve plannen moeten komen. En als dat niet lukt… Dan is het echt de Partij van de Afgang, die monenteel hard op weg is naar de (Partij van de) Afgrond.

Deze zit vol ergernissen dus als je daar niet op gekleed bent raad ik je vooral aan niet verder te lezen. Toch lief van mezelf dat ik een waarschuwing geef. Maar achja, boeie, je pageview heb ik toch al binnen.

Dus. Vandaag een nieuwe headset gehaald. De Trust HS-2900. Ik moest wel, want de microfoon van m’n ‘vorige’ was zo cracky dat alleen Skype nog een beetje goed ging en de ruis voldoende weghaalde om niet als een automobilist in een cabriote klinken, die met 150 km/u over de A2 raast. Dus. Dixons had (zoals vanouds) weer geen moer, waarna mijn avontuur zich voortzet bij de Kijkshop. Waarom de Kijkshop? Dat is naast de Dixons de enige winkel in een wijde omtrek van 10 kilometer die headsets verkoopt, helaas. Maar goed.

Het begon al geweldig omdat die choleradingen in de vitrine liggen, waardoor je niet kan zien welke USB is en welke gewone 3.5mm jacks heeft. Iedere boerenlul weet dat 3.5mm jacks > USb, dus dat is wel een eigenschap waar je achter wil komen voordat je zo’n takkehoereding koopt. Aangezien de prijs van die dingen vaak genoeg nog boven de 20 euro uitkomt als je een beetje een goede wil, maak je het liefst geen fout. De dekselse dodo achter de toonbank mag alleen geen apparatuur uit de vitrines halen (SINDS WANNEER NIET?!) en doet dat dus ook niet, hoe pissig lief ik ‘m ook aankijk. Toonbankpipo loopt weg, maar ik ben vastberaden dus van een paar dingen zoek ik opo op m’n mobiel of ‘t USB is of niet. Bij de eerste (en in mijn ogen moiste) was het al raak; 3.5mm jacks voor geluid en microfoon! FAPFAPFAP. Nadeel? Microfoon zat er los bij en moet je zelf in een plugje kwakken in de headset. …Euh, oke. Zal wel. Het werd de Trust HS-2900 (ONTHOUD DAT TYPE IN GODSNAAM, en zet ‘m desnoods op je blacklist) . Eenmaal thuisgekomen eerst even bijkomen van het lange avontuur eerst even wat te zuipen gepakt, even uitgerust (dat moest ook wel, er stond een … nogal vervelende man voor me in de rij) en toen ik weer wat minder lui was (lees: uurtje of vier later) toch maar de PC uit de kast getrokken waarbij de stroomdraad er ook nog uitviel. Vorige headset eruit, volgende headset erin. So far so good. MAar toen kwam daar het in elkaar zetten van de headset. Letterlijk. Het leek wel een fucking IKEA-bouwpakket. Wanneer ik een headset koop verwacht ik dat ik die alleen maar hoef aan te sluiten en klaar is kees. Néééé, Trust moet zo nodig weer debiel lopen doen door de microfoon er los bij te geven. Nouja, dat wist ik al, maar het was zo’n ultiem vreemd gezicht.

Enniewee. In elkaar gezet en mijn god wat kwam er een geluid uit dit ding. Op een schaal van 1 tot 10 zeker een dikke 8. Het vreemde is wel dat m’n ‘vorige’ headset harder geluid produceerde terwijl dat ding veel kleiner was. Maarja, dat kan. Een vrouw van twee meter vijftig hoeft ook niet leuker te zijn dan iemand van één meter zestig. …Sterker nog, elf van de tien keer is het ook andersom.

..Ik raak de draad weer kwijt. Nu komen we bij het gedeelte van de microfoon aansluiten. Ik stop de plug erin. ‘…oh, verrek, dat ging nog goed… Hé… hij zit los… GA ERIN ROTDING..’ Ik voelde me een beetje als een dokter die een baby ter wereld moest brengen maar dat eigenlijk niet wilde en hem er weer terug in probeerde te duwen… Needless to say: mission failed. Toppie. Even andersom proberen… ‘Hé, krijg nou wat, dat werkt wel..’. Het moment dat ik de headset op m’n hoofd zet kom ik erachter dat de microfoon nu áchter m’n hoofd gestationeerd is. En hoewel ik moet toegeven dat de meeste van jullie denken dat ik negen van de tien keer uit m’n nek klets, … erm… wacht, dat doe ik ook. MAAR DAT EVEN GEHEEL TERZIJDE <.<;;  Een microfoon hoort vóór je mond te ‘hangen’ en niet achter je schedel goddomme. Maar goed.Dat werkt dus niet. Oftewel: morgen weer terug naar die baggerwinkel of maar wéér een andere te halen. Nou maar hopen dat het een iets betere is… En ja, ik weet donders goed dat dit niet een blogje is zoals jullie gewend van me zijn maar ik beloof je dat die er zo aankomt, en mocht dat niet binnen een uurtje of twee gebeuren, dan morgenavond wel. Nou blij?